O, gözünün küncü ilə Vəliəhdə baxdı. Şübhəsiz ki, Vəliəhdə olanı sevdiyini demək istəyirdi, amma buna cəsarəti çatmırdı. Bu səbəbdən Vəliəhd ondan soruşdu:
— Dediyin eyni “və həmçinin” sözünə and içə bilərsənmi?

— And içirəm.

— Bacınla danışmamaq üçün eyni andı iç, onda sənə bilmədiyin və qıra bilmədiyim o yayın necə olduğunu deyəcəyəm.

— Canına and içirəm ki, bacıma deməyəcəyəm.
İndi de mənə, güclü qollarının gücü çata bilməyən o yay nədir?

Vəliəhd bir müddət düşündü və dedi:
— Gözəl Teliya, əgər dünyada bu qollarının gücü çata bilməyən bir yay varsa, o da sənin sinənə bənzəyən qaşlarının yayıdır.

Vəliəhdin bu sözlərindən sonra Teliya yenidən qaşlarını bir-birinə qatdı. O, Əbu Bəkrin üzünə növbə ilə baxdı, çünki Vəliəhddən belə bir söz eşitdiyi ilk dəfə idi. Xüsusilə də, tez-tez Vəliəhdə "əziz oğlum" deyən Quteybə, Talianın Vəliəhdin sözlərindən utanmamasına səbəb olmuşdu.
Bundan əlavə, Quteybə anası kimi hesab edildiyi üçün, Talia həm də onun xalası hesab olunurdu və buna görə də qardaşı oğlundan sevgi dolu sözlər eşitmək gənc xalanı təəccübləndirə bilməzdi. Bu səbəbdən, Talia utandığından ayağa qalxdı və otaqdan çıxmaq istədi, amma cəsarət etmədi; Vəliəhdi olduğu kimi tərk etsə, bu, kobudluq hesab olunacağından qorxurdu. Tərəddüd etdi: qalxıb getməlidirmi?
Otur? Bu anda qərar verə bilmədi. Vəliəhd gözəl qızın utanc içində olduğunu görəndə Telliyə bəslədiyi sevgiyə görə peşman oldu, amma bu peşmançılığı göstərmədi; yerdən yayları götürdü və gücünü sınadı, bəzən Telliyə gözünün küncündən baxdı. Telli, şübhələrinə baxmayaraq, gözlərini Vəliəhdə saxladı. Artıq adi bir yayı belə çətinliklə qıra bilirdi. Qollarının müqavimətinə qarşı deyil, Tellie-nin yay kimi qaşlarını hiss edərək titrədi və təslim oldu.

Tellie birdən ayağa qalxdı və getmək üzrəykən Vəliəhd titrək, yalvarışlı bir səslə onu çağırdı.