شده بود، بسیار اندیشید و با نگاهی پرسشگر به چهره ولیعهد نگریست و پرسید:
— از کدام کمان مالک من سخن می‌گویید؟ نمی‌توانید آن را آشکارا بگویید؟

— اگر می‌توانستم دلتان را بخوانم، می‌گفتم که آن کمان شبیه چیست.

— هرگاه آنچه در دلم است خودم برایتان بخوانم، آیا شما آن کمان را برایم توضیح می‌دهید؟

— اگر من آن کمان را برایتان توضیح دهم، به دیگری خبر نمی‌دهید؟

— هرگاه گفتگو به شخصی مربوط باشد، مگر نباید به دیگری خبر داد؟

— به خواهرتان نمی‌گویید؟

— البته که نمی‌گویم.

تِلیِه پس از گفتن این سخن، سرش را به پایین انداخت و دیگر سخن نگفت، ولیعهد اما سکوت را شکست و پرسید:
— برای اینکه به پدرتان خبر ندهید، می‌توانید سوگند بخورید؟

— به چه سوگند بخورم که ولیعهد باور کند؟

— به چیزی عزیز که دوست دارید سوگند بخورید!

— چیزهایی که دوست دارم بسیارند، به کدام یک سوگند بخورم؟

— چیزهایی که دوست دارید را در ترازوی دلت وزن کن، کدام یک سنگین‌تر و گرانبهاتر است، به آن سوگند بخور!

— روشی که شما گفتید بسیار طولانی است، زیرا چیزهایی که مردم دوست دارند، به اندازه خواسته‌های خودشان بی‌شمارند. خواسته‌های جوانی مانند ستارگان آسمان، نه شمرده می‌شوند و نه در ترازو جای می‌گیرند. آیا کسی مانند شما می‌تواند این را بکارد؟

— من می‌توانم بکارم. من در یک لحظه آن را تعیین می‌کنم، زیرا چیزهایی که بسیار نزدیک و صمیمانه دوستشان دارم، در درجه اول قرار دارند.
اگر اکنون تِلیِه خانم چیزهای دوست‌داشتنی‌اش را یکی یکی برمی‌شمارد، فوراً به او خبر می‌دادم که کدام یک را واقعاً دوست دارد. اگر خانم کوچک به این ایمان نیاورد، شروع به برشمردن دوست‌داشتنی‌هایش کند.

تِلیِه:
— بسیار خوب، بشنوید، دوست‌داشتنی‌هایم را می‌شمارم. خواهرم را بسیار دوست دارم. زیرا پس از پدرم به دنیا آمده‌ام، در کودکی مادرم هم مرده است، خواهرم مرا بزرگ کرد و تربیت نمود. او هم خواهرم است، هم نقش مادری برایم ایفا کرده است.
پس از آن، قیزیل ارسلان را دوست دارم، او ولی نعمت ماست.
قوتلوغ اینانجی را هم دوست دارم، او هم تنها امید خواهرم در جهان است. و همچنین...